Neurologische drukkleding heeft neurofysiologische en biomechanische effecten op beweging en lichaamscontrole. De exacte mechanismen zijn nog onbekend. Het centrale zenuwstelsel is een complexe organisatie van zenuwcellen die reageren op externe prikkels. Het ontvangt feedback vanuit de motorische cortex en vertaalt dit naar beweging.
Proprioceptie, diepe druk, trillingen en lichte aanraking zijn somatosensorische inputs die het leren binnen het centrale zenuwstelsel bevorderen en ons helpen de wereld om ons heen te begrijpen. Druk van huidcontact en verhoogde druk in zacht weefsel verbeteren de proprioceptieve feedback. Dit resulteert in beter bewustzijn van de positie van ledematen en het lichaam, verbeterde spieractivatie en bewegingscontrole.
Drukkleding kan ook een dempend effect hebben op externe krachten die op de gewrichten werken. Dit verminder het doorschieten van ledematen en onvoorspelbare bewegingen, wat mogelijk de mechanische stabiliteit verbetert. Langdurige rek en cutane stimulatie door druk op de huid zorgen voor vermindering van spasticiteit en verbetering van de passieve bewegingsvrijheid.
De theoretische basis van pijnbehandeling is de poorttheorie. Deze stelt dat pijnsignalen niet onmiddellijk de hersenen bereiken zodra ze worden gegenereerd in beschadigd weefsel. Ze moeten bepaalde “neurologische poorten” in het ruggenmerg tegenkomen, die bepalen of de pijnsignalen de hersenen wel of niet bereiken. Pijn wordt waargenomen wanneer de poort open staat voor de pijnsignalen.
Bij gesloten poorten is de pijn minder intens of helemaal niet waarneembaar. Dit verklaart waarom mensen verlichting ervaren door wrijven, strelen of luchtblazen op het gebied van letsel of pijn. Drukkleding kan daarom ook subjectief positieve effecten hebben bij pijnbehandeling.
